De Griekse eilanden van de Argolische en Saronische golf zijn heel bijzonder. Een geluk voor de inwoners van Athene, die er in korte tijd hun rust kunnen vinden, ver van de lawaaierige stad.
Het meest nabij ligt het historische Salamina, het dichtst bevolkte van deze eilanden. Vanaf Perama, aan de Attische kust, ben je in een kwartier aan de overkant, in Palouka, van waaruit je het hele eiland met de auto kan verkennen. Iets zuidelijker, en slechts een uur varen met de boot uit Piraeus, ligt het mooie Aegina met zijn pijnbomen, zijn stranden en de beroemde tempel van Aphaia, Ook dit eiland is dicht bevolkt, maar niet in dezelfde mate als Salamina. Nog verder naar het zuiden ligt het schilderachtige Poros; lager nog tegen de Peloponnesos, bevindt zich het beroemde Hydra met zijn traditionele architectuur. Aan de ingang van de Argolische Golf ligt Spetses. Het kent een rijke zeemanstraditie, en heeft net als Hydra met zijn vloot en bekwame zeelui een belangrijke rol gespeeld in de opstand tegen de Turken. Behalve deze vijf grote eilanden zijn er nog een aantal kleinere, die tezamen met de rotseilandjes de 100 overschrijden. Daarvan zijn er slechts 11 bewoond.
In deze blog laat ik je kennismaken met de 5 populairste en toeristische Argo-saronische eilanden. Ik vertel je over de mooiste plekken op de eilanden, bijzondere bezienswaardigheden en enkele reistips! Deze Griekse eilanden van de Saronische en Argolische golf, die we voor het gemaak argosaronische eilanden noemen, vormen een prachtige gelegenheid voor onvergetelijke dagexcursies en meerdaagse uitstapjes vanuit Athene of andere Griekse eilanden. Tip: bekijk ook ons overzicht met de eilanden van de Cycladen of ons overzicht met de mooiste Griekse eilanden.
Aegina
Aegina, na Salamina het grootste van de Argosaronische eilanden, ligt in het midden van de Saronische Golf, het heeft een oppervlakte van 85 km en een kustlijn met een lengte van 57 km. De vaste bewoners, meer dan 11000 hoofden, houden zich voornamelijk bezig met de teelt van de befaamde pistachenoten van Aegina, die het belangrijkste product van het eiland vormen. Behalve de permanente bewoners zijn er de Atheners, die hier een buitenhuisje of een luxe villa hebben en vrijwel gedurende het hele jaar de weekeinden hier doorbrengen. Aegina ligt namelijk op een afstand van slechts 16 km van de haven Piraeus en de oversteek van het vasteland naar het eiland duurt slechts een uur. Bovendien zijn er ook nog snelle draagvleugelboten, waarmee de reisduur voor de helft kan worden teruggebracht. Hierbij moeten we aantekenen dat de dienstregelingen gedurende de winter minder frequent zijn of zelfs helemaal worden opgeschort. Behalve bovengenoemde verbindingen met de haven van het stadje Aegina, zijn er ook nog bootdiensten die Piraeus direkt verbinden met Souvala, en in de zomer met het mooie strand van Agia Marina.
De oude haven van Aegina het hoofdstadje van het eiland, ademt een echte eilandsfeer uit. De pier met het kappelletje, de oude huizen (waarvan een groot deel zich nog in een verbazingwekkende goede staat bevindt), de boten, de mensen aan de kade vormen alles tezamen een vrolijk beeld dat de bezoeker in de juiste stemming brengt. In het stadje Aegina is genoeg te zien onder meer het Archeologische museum, Kolonia, de overblijfselen van de antieke tempel van Apollo naast de haven, de hoofdkerk waar na de vrijheidsoorlog de eerste Griekse regering werd beëdigd, en het eerste Griekse regeringsgebouw. Op een afstand van 1.5 km van het stadje staat de kerk Agion Theodoron uit de 13e eeuw, met mooie fresco’s
Bovendien is er een grote keus aan excursies, die je van hier uit kan boeken. Als eerste noemen we een bezoek aan de beroemde tempel van Aphaia (11 km ten oosten van het stadje Aegina), gewijd aan een oude beschermgodin van het eiland. Deze tempel, opgetrokken in Dorische stijl, is na de slag bij Salamis (480 v. Chr.) gebouwd op een idyllische plek met uitzicht over zee en de Attische kust aan de overkant. Deze excursie kan worden beëindigd aan het fraaie strand van Agia Marina, 3.5 km daar vandaan, dat vele toeristische faciliteiten biedt. Badstranden zijn eveneens te vinden aan de noordkust van het eiland, met name in Souvala en Vaia (13 km). Maar ook aan de westkust, zoals in Faros en Marathonas (4 km). De weg langs deze twee plaatsen voert naar het pittoreske vissersdorpje Perdika (9 km), waar tegenover een dicht met pijnbomen bebost eilandje ligt, Moni, waar stranden en een camping te vinden zijn.
In het binnenland ongeveer op de helft van het traject naar de tempel van Aphaia ligt aan de linkerzijde van de weg Paleochora, een tot ruïnes vervallen dorp dat in de middeleeuwen door de inwoners van Aegina werd gebouwd om zich tegen de piraten te beschermen, en het vrouwenklooster van Agios Nektarios, waar Sint Nectarius de laatste jaren van zijn leven doorbracht en nog altijd zijn gebeente wordt bewaard. Bij het dorp Tzikides (6 km) staat een tweede klooster, het klooster van de Onze lieve vrouwe van Chrysoskalitissa. Onze weg in noordoostelijke richting vervolgend, komen we bij het dorp Pachia Rachi, aan de voet van de kegelvormige berg Oros (531 m), de hoogste berg van het eiland. Bij de top van de berg bevinden zich sporen van een heiligdom dat aan Zeus Hellanius gewijd was.
Hydra
Wat iemand je ook over Hydra heeft verteld, is nog niets vergeleken bij wat je zult aantreffen wanneer je voor het eerst aankomt op dit unieke eiland. Rond de cirkelvormige haven met de kotters liggen de rotsachtige heuvels waarover de grote, twee of drie verdiepingen hoge huizen, bijna op elkaar gestapeld, zich vanaf de kade tot aan de top uitstrekken. Deze huizen met hun pannendaken zijn allen opgetrokken in dezelfde architectonische stijl en zullen zeker met de eerste kennismaking al een grote indruk op je maken. Ze zijn bijna vierkant van vorm, sober, met een dakterras of op z’n hoogst een hofje. De bloemen in de hofjes zul je niet gemakkelijk zien; daar zijn de tuinmuren te hoog voor. De kleur van de muren is gewoonlijk grijs. Overal heerst dezelfde stijl. De helderwitte raamkozijnen zijn echter voldoende om de eentonigheid te doorbreken en de huizen een vrolijk aanzien te geven
Al deze schilderachtigheid maken van Hydra een kosmopolitisch zomerverblijf en een fraai rustoord in de winter. Tot haar bewonderaars behoren veel kunstenaars en vooral schilders. Daarom heeft de Kunstacademie van de Atheense Hogeschool hier een afdeling geopend. Bovendien ligt het eiland niet ver van de hoofdstad, de reisduur naar Piraeus bedraagt 3 uur, terwijl de draagvleugelboot er half zo lang over doet. Er is een dagelijkse dienstregeling gedurende het gehele jaar. Rond de haven van Hydra vallen door hun volume meteen de oude herenhuizen van de kapiteins van 1821 op (gebouwd door Genuaanse en architecten uit Venetië), waar nu de koopvaardijschool en de kunstacademie zijn ondergebracht. Enkele daarvan zijn te bezichtigen en geven je de gelegenheid het interieur te bewonderen, met de marmeren vloeren, houten plafonds en oude meubels. Bij de uitgang van de haven staan altijd nog de oude kanonnen die voor de verdediging van de stad dienst deden.
In het midden van de kade, dicht bij de zee, bevindt zich het klooster Kimisis tis Theotokou, de tegenwoordige hoofdkerk van Hydra. In het hofje staat een beeld van de uit Hydra afkomstige vrijheidsvechter Miaoulis. Het is zeker de moeite waard een klim bergopwaarts te maken door de smalle steegjes. Vanuit de hoogte kun je het uitzicht over de haven bewonderen en misschien genieten van een schitterende zonsondergang. Een uniek uitzicht biedt ook de klim naar het klooster Profitis Ilias, gelegen op het midden van het eiland op een hoogte van 500 meter. Bergbeklimmers kunnen vanaf het klooster hun weg vervolgen naar het hoogste punt van het eiland.
Liefhebbers van de zee kunnen zwemmen in het diepe water van Spilia, naast de haven, op het georganiseerde strand van Mandraki, in Kaminia met zijn grove kiezels of in Vlychos. Op de laatste drie stranden, die betrekkelijk dicht bij de haven liggen, kun je komen met een bootje of te voet. De meest afgelegen stranden liggen bij Molos en Bitsi. Ten zuiden van Molos, in de begroeide streek van het eiland, ligt Episkopi, waar overblijfselen uit de Byzantijnse tijd zijn gevonden. Op Hydra is het gemotoriseerde verkeer verboden en daarom kun je alleen bij de stranden komen met een bootje. Ten westen van Hydra ligt het kale rotsachtige eiland Dokos.
Poros
Poros betekent letterlijk doorgang of pas; het eiland ontleend zijn naam aan de nauwe zeepas die het eiland van het vasteland scheidt. Het ligt in het zuidwesten van de Saronische Golf, tegenover de streek Argolis op de Peloponnesos. Het dorp Poros, dat in amfitheatrische vorm tegen een heuvel is gebouwd, is een aardig plaatsje. Het bezit de voornaamste haven van het eiland en is ook de grootste plaats op Poros. Daar tegenover op een afstand van slechts tien minuten met de boot, liggen de weelderige groene bergflanken van de Peloponnesos met het beroemde citroenbomenbos, waarvan in mei de bloesemgeur zelfs naar Poros overwaait. Nergens anders in Griekenland ligt zo’n dicht citroenbomenbos als hier.
Poros is een dicht bebost eiland met een oppervlakte van 33 km en een kustlijn van 42 km. Er is een dagelijkse verbinding met Piraeus, waar het 31 km vandaan ligt; de veerboot doet 2 uur over de reis, terwijl de draagvleugelboot de reisduur tot 1 uur beperkt. Met dezelfde vervoermiddelen is het eiland tevens verbonden met Aegina, Methana, Hydra, Spetses en Ermioni, terwijl de draagvleugelboten de route nog voortzetten naar Portochelli, Leonidio, Kyparissy, Momemvasia en Kythira, en s’ zomers ook naar Tolon en Nafplio. De verbinding van Poros met Galates, dat tegenover op de Peloponnesische kust ligt, wordt verzorgd door veerboten en kleine scheepjes.
Over haven van Poros en de hoofdstad van het eiland hebben we het al gehad in de inleiding. Hier kan nog aan worden toegevoegd, dat het de moeite waard is een bezoek te brengen aan het Archeologisch Museum en de klim te maken naar de klokkentoren op het hoogste punt van de stad, die het “handelsmerk” van het eiland is. De haven vormt de uitvalsbasis voor onze uitstapjes naar de bezienswaardigheden van het eiland. De weg in noordwestelijke richting brengt ons naar Neorio (3 km), wellicht het mooiste strand van het eiland. Het is omzoomd met pijn bomen en het kan er zomers betrekkelijk druk zijn
De weg die vanuit de haven naar het oosten leidt, voert naar Askeli (3 km), een kustplaatsje met kristalhelder water en pijnbomen. Hoog op de heuvel, met een fraai uitzicht op het citroenbomenbos, ligt het vrouwenklooster. Op de genoemde stranden kan je ook komen met de kleine Kayaks uit de haven van Poros. De resten van de tempel van Poseidon liggen op het midden van het eiland, bovenop een heuvel met een panoramisch uitzicht over de nauwe pas tussen Poros en de weelderige groene kust van de Peloponnesos aan de overzijde. Wie een bezoek aan Poros brengt, mag niet verzuimen een uitstapje te maken naar Lemonodasos, het beroemde citroenbomenbos op de tegenoverliggende Peloponnesische kust. Het is overigens maar 10 minuten varen met de veerboot. Beklim van daar de bergflank dwars door het dichte citroenbomenbos en geniet van een werkelijk unieke wandeling. Water stroomt links en rechts langs je heen, terwijl de takken van de citroenbomen je beschermen tegen de straling van de zon. Als je in mei deze wandeling doet, dan zal je zeker worden bedwelmd door de overweldigende geur van de witte citroenbloesum.
Spetses
Wanneer we over Spetses praten, moeten we altijd denken aan Dapia, de wijk rond de verhoogde kade, met zijn cafe’s en zijn oude huizen, die zacht glooiend overloopt in de lange pier waar de boten aanmeren. De weg maakt onderaan een bocht en loopt verder in oostelijke richting, met aan de linkerzijde de zee en aan de rechterzijde de oude hoge herenhuizen met hun kleine raampjes en hun door zeezout bedekte muren. De weg komt uit op een pittoresk haventje uit de oudheid, dat ook vandaag de dag nog vol bootjes ligt, en waar je vistaverna’s kunt vinden. Het eiland Spetses heeft net als Hydra een rijke zeemanstraditie. Symbool van het eiland is Bouboulina, de legendarische vrouwelijke kapitein, de heldin die een grote bijdrage leverde aan de opstand tegen de Turken in 1821. Met haar schepen uit Spetses belegerde zij Nafplio en Monemvasia en later, gezeten op een wit paard, was zij een der eersten die Tripolitsa binnentrokken, bij de bevrijding van die stad van het Turkse juk.
Spetses is een met pijnbomen begroeid eiland en ligt aan de ingang van de Argolische Golf, op een afstand van slechts 1,7 mijl van het plaatsje Kosta op de Peloponnesische kust. Het heeft een oppervlakte van 22 km en rond de 4000 bewoners. Het eiland heeft een goed ontwikkelde toeristische infrastructuur en is in staat s’zomers een groot aantal bezoekers te ontvangen, die voornamelijk uit Athene komen om van de rustige stranden of het bruisende nachtleven te genieten. Op Spetses komt je met de veerboot of een draagvleugelboot uit Piraeus. Je kunt echter ook met de auto naar Kosta rijden, dat aan de overzijde op de kust van de Peloponnesus ligt, maar je zult de auto daar moeten achterlaten, want gemotoriseerd verkeer is op het eiland verboden. Vanaf Spetses kun je met de (draagvleugel)boot naar de eilanden Hydra, Poros en Aegina, alsmede naar diverse Peloponnesische havens reizen.
Spetses, de hoofdstad van het eiland, ligt aan de noordoostkust, tegenover Kosta op de Peloponnesische kust. Indrukwekkend is het plein van de wijk Dapia, boven de haven, waar naast de terrasjes nog altijd de kanonnen staan die in de opstand van 1821 werden gebruikt. Achter het plein staat het huis van Bouboulina. Het is de moeite waard een bezoek te brengen aan het museum en aan een aantal gerenoveerde herenhuizen die herinneren aan de oude glorie en de weelde van het eiland. Ook de moeite waard is hoofdkerk, Agios Nikolaos, en de kerken Agion Panton en Panagia. Wat de mooiste stranden van het eiland betreft, zijn er Vrellos en Zongeria, aan de noordkust, waar de pijnbomen letterlijk tot aan zee groeien, en de ydillische baaien van Agia Paraskevi en Agii Anargyroi aan de westkust, met hun schitterende zandstranden. Niet ver van de haven liggen de stranden van Kounoupitsa en Agia Marina. Ten zuiden van Spetses ligt het groene Spetsopoula, een aardig eilandje wat in particuliere handen is.
Salamina
Het dichtst bij Athene gelegen eiland is Salamina, wiens naam (je kent het waarschijnlijk als Salamis) nauw met de geschiedenis van Griekenland verbonden is. Het eiland, diep genesteld in de Saronische golf, heeft een oppervlakte van 95 km en een kustlijn van 104 km. eens was het dicht begroeid met pijnbomen, maar tegenwoordig is een groot deel van het eiland bebouwd en bedraagt de bevolking meer dan 28.000 inwoners. Desalniettemin zijn er nog een paar afgelegen stranden, voornamelijk aan de westkust, met fijn zand en traditionele taverna’s. Op Salamina kun je komen met een veerboot vanuit de haven van Piraeus, die je naar Paloukia, Kamatero, Selinia of Peristeria brengt (naar de laatste twee plaatsjes alleen in de zomer.) ook kun je de pont nemen van Perama (bij Piraeus) naar Paloukia of van Peramos (bij Megara) naar Faneromeni.
De meeste veerboten meren af in Paloukia, de haven van de oostkust, waar het eiland zijn smalste punt heeft. Inderdaad: slechts 3 km verder naar het westen komen we weer aan zee, meer specifiek de zeearm van Salamina, waaraan Salamina (koulouri) de tegenwoordige hoofdstad van het eiland ligt. Het heeft een klein archeologisch museum, waar je vondsten uit de Myceense tijd, voornamelijk aardewerk kunt zien. Ten westen van het stadje Salamina, op een afstand van 7 km, vind je het klooster Faneromeni waarvan het schip uit de 11e eeuw stamt. Anderhalve kilometer verder naar het westen verbindt een pont het eiland met het plaatsje Peramos bij Megara
Zes kilometer ten zuiden van het stadje Salamina ligt Eantio of Moulki, op een locatie waarvan men gelooft dat in de oudheid de stad van Ajax er heeft gelegen. Het tegenwoordige plaatsje strekt zich uit langs de zeekust en bestaat voornamelijk uit kleine villa’s die voornamelijk aan inwoners uit Athene behoren. Vanaf Mouki leiden twee zandwegen respectievelijk naar de plaatsjes Kanakia en Peristeria, beide met betrekkelijk rustige zandstranden. een derde weg loopt naar de baai van Kaki Vigla, met het gelijknamige plaatsje. Ten zuidenvan Paloukia (4 km) ligt nog een druk haventje, Kamatero, en vlak daarbij het plaatsje Ampelakia. Drie kilometer verder naar het zuiden kom je bij Selinia, dat direct door kleine bootjes met Piraeus is verbonden en waar het s’ zomers behoorlijk druk kan zijn.
